Guatemala deel 1
15 dec 2010 tm 25 dec 2010
Guatemala
Om vanuit Mexico in Guatemala te komen moeten we eerst even Belize doorkruisen. Een land waar we maar een paar uurtjes zullen zijn, dus te weinig om mee te rekenen als reisland. Opmerkelijk is het land wel te noemen, want we merken bij een tussenstop dat we omringd zijn door rastanegers en met een Ya Man worden we welkom geheten in het Jamaican Engels. Bijzonder een land met voorheen slaven en nu als enige Engelssprekende land tussen de Spaanstalige landen. Een land dat met een toekomstige vakantie misschien nog wel eens beter bekeken gaat worden. De reis gaat verder redelijk voorspoedig. We doen er twee uur meer over dan gepland, maar dat nemen wij in onze privé planning tegenwoordig gewoon mee.
Flores
We komen aan in Flores. Een dorpje in een meer met 1 toegangsweg. Het is een grappig dorpje en met een kwartier ben je rondgelopen. Het eilandje lijkt volledig voor de toeristen in ere te worden gehouden, maar heeft een liefelijke uitstraling. Voor de markt lopen we de brug over naar Santa Maria, de stad waar het voor de locals veelal gebeurd. Guatemala maakt op ons een goede eerste indruk. Het is leuk land, gezien tijdens de rit vanuit de auto en de mensen zijn vriendelijk te noemen. In Flores gaan we even wennen aan het nieuwe land en we gaan op zoek naar weer een Maya Ruïne Tikal. Ook maken we kennis met het Cerveza Nacional genaamd Gallo, wat natuurlijk weer een leuk logo geeft om plaatjes mee te schieten. Ook in Flores maken we kennis met het lekkerste ijs tot nu toe. SARITA! Hier zullen we later bijna iedere dag een bezoekje aan brengen. Een heerlijke bolletje Italiaans ijs in een hoorntje. Chocola erover en smullen maar.
Tikal
Tikal is een ruine, zoals zovele in Centraal Amerika, gelegen in de jungle van Guatemala. Het ligt anderhalf uur vanaf Flores en met een dagtrip prima te doen. Normaal nemen wij geen gids, maar deze keer wilden we ook wat meer weten dan alleen hetgeen wat we op de bordjes lezen. Het bleek meer dan een leuke toevoeging. We gingen al vroeg heen, vijf uur in de ochtend, maar dat was nodig om het dierenrijk in Tikal wakker te zien en horen worden. We werden verwend met een aangeschoten Toekan, een soort fazanten, een hele groep neusbeertjes, Spidermonkeys, Brulapen, wat vogels en vogelspinnen. In Tikal was het redelijk mistig en dat gaf een leuk mistiek effect op het oerwoud en op de ruïnes. Die lagen er prachtig bij tussen de mistbanken. De ruïnes van Tikal waren voorheen een bruisende stad. Iedere koning van destijds heeft zijn sporen nagelaten en daardoor zijn er echt heel veel ruïnes te vinden. Heel veel ruïnes zijn nog niet opgegraven en dat maken deze ruïnes ook speciaal. Je hebt een beetje het idee dat je een van de eerste wittemannen bent die er komt. Midden in de Jungle tussen de half ingestorte ruïnes. Sommige ruïnes zijn gerestaureerd, andere totaal nog onder de grond, of bedekt met aarde en begroeid. Het is een fantastische woestenij. Onze gids maakt het er een leuk schouwspel van. We lopen zowat de hele dag door Tikal. We zien de mist optrekken en dat geeft de ruïnes weer een hele andere sfeer. We beklimmen een hele steile ruïne en we beklimmen een redelijke hoge ruïne van 60 meter hoog, waar we schitterend over het hele bos kunnen kijken.
We sluiten Tikal af met een bezoek aan het museum, waar we spulletjes kunnen zien, die ze her en der uit graven, tombes en overige opgravingen hebben opgedoken. Ook ligt er een compleet skelet van een oude Maya koning. Wat ons betreft is Tikal de leukste, mooiste, interessantste Maya Ruïne die wij gaan en hebben gezien. Vooralsnog tenminste.
Semuc Champey
We zijn op weg naar Antigua, waar we kerst hopen te vieren en onderweg gaan we langs Semuc Champey, bekend om de natuurlijke terrassen in de rivier. Klinkt saai, maar dat is het niet. We gaan met de shuttle, want dat is vooralsnog de enige manier van reizen die wij begrijpen in Guatemala. De bus hebben we geprobeerd, maar als blanke toerist word je eigenlijk meteen weer naar de shuttle verwezen. De shuttle wordt vaak bestuurd door iemand die eigenlijk niet capabel is. Naast hem op de voorbank zit voornamelijk zijn vrouw met baby en/of meerdere kinderen. Gezellig met papa mee naar zijn werk. Als je pech hebt dan zitten de kinderen achterin en maakt de kleinste zoon van papa kennis met de rijstijl van papa. De eerdere opmerking over het capabel zijn in ogenschouw genomen is het natuurlijk wachten tot de hele bus gevuld is met een zure geur die wordt geproduceerd door de kleinste zoon, die zojuist de rok van de oudste dochter een andere kleur heeft willen doen kotsen. Het was een interessant tripje.
In Semuc Champey gaan we op advies van een Duitse dame ontmoet in Mexico naar El Retiro . Het ziet er gezellig en rustiek uit. Het resortje ligt aan de rivier en heeft allerlei kleine hutjes. Wij liggen op de zolder van een dormroom en hebben de hand weten te leggen op een twee persoonsbed. Er zitten allemaal gaten in het hutje en zo gehorig als de pest, maar het is lekker knus en het geeft een beetje het gevoel in de natuur te zijn. We boeken een toertje naar de terrassen en naar de grotten en we genieten eventjes van de rust. We kletsen wat, drinken wat biertjes en gaan aan het gezamenlijke diner. Hier hebben ze een gezamenlijke diner, waarbij je je inschrijft en dan met 50 man een soort van all-you-can-eat buffet wegverorberd. Heel gezellig.
Voor het toertje worden we met 20 man in een pick up truck gedouwd en worden we allereerst naar de grotten gebracht. We gaan hier lekker doorheen kruipen en lekker zwemmen om er doorheen te komen. Dit alles doen we bij kaarslicht, best knap in een grot, waarbij water de hoofdmoot is. Onder vakkundige leiding van onze gidsjongetje lukt het allemaal aardig. We komen hier niet voor de schoonheid van de grotten, maar meer voor de ervaring van het zijn in een grot met water en je erdoorheen worstelen. Best leuke actie. Na de grotten gaan we tuben. Hierbij ga je op een binnenband zitten en laat je meedrijven door de rivier. Kan best leuk zijn, maar alleen als de rivier een beetje meewerkt, deze keer deed hij dat niet, rustig kabbelen we naar het punt waar we weer uit moeten stappen en we gaan op weg naar de terrassen. Hier moeten we even flink doorstappen. We moeten aardig hoog klimmen op onze slippers om de mirador del laguna te bereiken. Na een klein half uurtje klimmen worden we beloond. Het geeft een schitterend gezicht op Semuc Champey. De plek waarvoor we hier gekomen zijn. Nadat we ons lunchpakketje achter de kiezen werken gaan we snel naar beneden om de terrassen met eigen zwembroek te bewonderen. Het zwemt heerlijk daar en met de kleine watervalletjes is het heerlijk een koude douche nemen. Als we terugkomen schrijven we ons weer in voor het dinerbuffet en genieten we verder lekker van de relatieve rust.
.jpg)
Tegen schemertijd gaan we naar een andere grot alwaar we de vleermuizen hopen te zien. Deze grotten hebben dan ook de toepasselijke naam, bat caves. De vleermuizen komen tegen het eind van de middag naar buiten om zich te voeden. Hiervoor kunnen ze maar langs 1 punt de grot uit en daar hopen wij te staan. Wij hebben helaas geen kaartje kunnen krijgen en dankzij onze goed Spaans sprekende Amerikaanse tijdelijke vrienden hoeven we ook geen kaartje te kopen. Zij leggen in hun High School Spaans uit dat wij vanmiddag al een kaartje gekocht hebben en dat we deze vergeten zijn. Wij vinden alles prima en nadat de bewaking het verhaal accepteert haastten we ons naar de ingang van de grot. Voor de vleermuizen is het inmiddels een uitgang geworden want de een na de andere komt eruit zetten. Het lijkt alsof de vleermuizen via ons hoofd de uitgang zoeken, maar wonder boven wonder raakt niemand gewond, dankzij het uitmundende trackingsignaal van de vleermuis. Het is een leuk schouwspel. Ook de grot waar de vleermuizen wonen ligt er verder leuk bij. Nadat we terug zijn drinken we nog een biertje met wat Canadezen en Brian de dronken Amerikaan wil graag de Dutch Cone hebben. Hij heeft wat wiet en wij zijn de beroerste natuurlijk niet. Als wij bekennen dat wij Nederlanders zijn dan is een dronkenmansgesprek natuurlijk gauw ingevuld. Rood licht en Dutch Cones.
Nadat we nog een extra rustdag in Semuc Champey hebben gehad is het tijd om onze trip in Guatemala te vervolgen en we nemen weer een shuttle, deze keer iets rustiger. De rit duurt helaas wel wat langer, omdat we voor onduidelijke reden ergens moeten wachten, maar dat mag de pret niet drukken. Met nog drie andere Nederlanders vermaken we ons prima in de shuttle.
Antigua
Antigua wordt in de boeken omschreven als een opgepimpt dorp voor toeristen, waar je geen zwerfhonden aantreft en de stroomdraden onder de grond liggen. En alle verhalen over Antigua kloppen ook. Dat beeld klopt ook aardig, maar het is wel een grappig dorpje. Omdat het een populair dorpje is struikel je wel over de toeristen, maar dat mag wederom de pret niet drukken. In Antigua lopen we met de Nederlanders uit de shuttle mee naar een hostel wat zij hadden uitgezocht en wij hopen daar ook een kamer aan te treffen. Dat lukt redelijk goed en voordat we het weten liggen we alweer lekker in een kamertje in Casa Amarillo of of zijn goed Engels; Yellow House. We hoppen van de Nederlanders uit de shuttle, naar Amsterdamse Nederlanders Matthijs en Bregje en met hun gaan we een wandeling aan die ons warme voeten gaat geven. Wij gaan de Pacaya vulkaan beklimmen!
Gewapend met een zak vol Marshmallows stappen we de bus in die ons naar de voet van de vulkaan moet gaan brengen. Er stonden foto’s van blije blanke met gesmolten spekjes aan een stokje in de folder van de vulkaan, dus wij kunnen niets anders doen dan dit te evenaren. Bij de vulkaan aangekomen worden de paarden die je kan huren om je naar boven te brengen, gelijk geconfisqueerd door de grootste Amerikaanse Burgers. Wij zullen dus te voet moeten, gelukkig zijn we nog fit, slank en jong. Het is een leuke wandeling die niet heel erg lang duurt. Al snel hebben we uitzicht op de vulkaan, die er mooi bij ligt. Er komt wat rook uit de krater en we worden nog weer eens een keer herinnerd aan de toeristen die gegrild zijn toen de vulkaan besloot zijn lava uit te spuwen een paar maanden eerder. Inmiddels ook bewapend met houten grillstok voor de Marsmallows wordt het steeds heter onder de voeten. De gids laat even de gevolgen zien van wat er gebeurd als je een klein papiertje in de grond duwt. Deze vat spontaan vlam en spoeden ons snel naar een gleuf in de grond, waar we uit kunnen kijken op wat brandend lava. We vreten ons zat en misselijk aan Marshmallows, die na 3 minuten klaar zijn en we zeggen tot ziens tegen een aantal haartjes die wegschroeien als de hitte van de vulcaan langs onze benen woeit. Het is gezellig op de vulcaan. Nog eventjes door wat irritante losse kleine steentjes omhoog lopen en de vulkaantrip zit er weer op.
In Antigua bezoeken we nog wat kerken, ook eentje die geen dak meer heeft. We worden overvallen door een begrafenisstoet en we drinken wat lekkere koffie bij de McDonalds. De McDonalds is een van de mooiste die wij ooit gezien hebben. En wij zien er nogal wat. Compleet in stijl met Antigua ziet de McDonalds er koloniaal uit, heeft een hele mooie binnenplaats met tuin en fontein en ze hebben hele grote koffie. Ook in Antigua maken we voor het eerst kennis met de zogeheten Chicken Buses.
Dit zijn omgebouwde Amerikaanse schoolbussen, die worden versiert met kleuren, chroom en Bijbelse teksten. Al snel komen we erachter waarom deze in Amerika niet meer rondrijden maar hier. Bij het wegrijden van zo’n bus wordt er een dikke zwarte roetwolk uit de uitlaat gespoten en als je pech hebt zit deze roet in je eten. Ook in Antigua vieren wij kerst. Op kerstavond gebeurt het allemaal hier in Guatemala. Hoewel al snel blijkt dat ook kerst hier een familie ding is, er is bijna niets te doen, vermaken wij ons opperbest. We eten kalkoen en we drinken lekkere wijn. ‘s Avonds bezoeken we een heuse kerstmis mis in de katholieke Merced kerk en we feliciteren onze bankgenoten in de kerk met de geboorte van het kindeke Jezus, die uiteindelijk zijn centrale plaats in de kerststal mag gaan bemannen. Na een schitterend vuurwerk gaan we ons opmaken voor een paar weekjes Quetzaltenango aka Xela, alwaar we in ons gastgezin een weekje de lokale cultuur gaan proberen op te snuiven en natuurlijk de Spaanse Taal.