Costa rica

18 feb 2011 tm 26 feb 2011

Vanuit San Juan del Sur Nicaragua gaan we op weg naar Costa Rica. Onze eerste bestemming wordt Monteverde waar we willen gaan ziplinen. Ze hebben daar een kabel van 100 meter of langer tussen 40 meter hoge bomen gehangen en daar kan je overheen glijden. Daar gaan we dan ook vol goede moed op weg naar toe. De grens met Costa Rica is een van meest onoverzichtelijke die we ooit hebben gezien. De grensgebouwen zijn her en der over een wijd terein verspreid en is het is voor ons even zoeken. We volgen maar ongeveer de richting die de vingers wijzen van mensen die ons zien zoeken en na ongeveer 2 kilometer te hebben gelopen met onze backpacks zijn we door de grenspost. Nadat we alle formaliteiten achter de rug hebben moeten nog een klein eindje lopen om de bus te pakken. Nog steeds samen de Brabo’ s wachten we even op de bus en vervolgen we onze weg. We komen vandaag niet ver met het openbaar vervoer. Deze laten ons staan ergens in een nietszeggend plaatsje om half twee smiddags. Noodgedwongen stappen we dan maar met zes toeristen in en taxi en reizen we naar de eindbestemming van vandaag.
 
 
Monteverde
 
Hier gaan we ziplinen en bij het boeken van de tour merken we direct dat we in een duur land zijn aangekomen. In Nicaragua en Guatemala waren we gewend aan lage prijzen voor ons vertier en eerste levensbehoefte, maar hier heeft alles een iets hoger prijskaartje. Ziplinen wordt duur verkocht en wij gaan maar duur kopen. Het is voor ons met name de gewenning aan de prijzen dan dat het onbetaalbaar is. Ieder land heeft zijn eigen prijsniveau en hier ligt dat iets hoger. Monteverde is een plaatsje in de bossen en Costa Rica is vooralsnog een heuvelachtig bosrijk land. In deze bosrijke omgeving hebben meerdere bedrijfjes gedacht dat ziplinen hier het ding moet zijn. Dat gaan we dan ook doen. We laten ons door de bossen glijden over meerdere lijnen die ze hebben uitgezet, In het begin is het een beetje knullig allemaal maar al snel glijden we hoog boven de bossen als een Superman door de bomen. Honderd meter en 4 minuten de tijd hebben we om te genieten van het mooie uitzicht. De klapper op de vuurpijl is de Tarzanswing alwaar we 40 meter hoog naar beneden springen en in een zwaai terecht komen. Zelfs voor de mannen onder ons brengt dit een gilletje teweeg. Met de adrenaline in het lijf gaan we terug naar de Cabinas van Fast Eddie om dezelfde dag door te gaan naar San Jose alwaar we even chillen en deze keer alleen met zijn tweeën doorreizen naar Manuel Antonio.
 
Manuel Antonio
 
In Manuel Antonio bezoeken we onder andere het park Manuel Antonio aangezien het daar allemaal om te doen is in Manuel Antonio. Het ligt aan het strand dus een bezoekje aan de golfjes gaan we ook natuurlijk doen. We merken direct het Gringo gehalte in Costa Rica als we langs de kust rijden naar Manuel Antonio want we rijden langs vakantiehuizen en langs grote resorts. In Manuel zien we de rental cars met de Amerikaanse gezinnetjes erin als we de lokale bus hebben op weg naar het hostal. We vermaken ons op dag 1 in altManuel op het strand en dag twee gaan we met de Amerikanen het park in. Het is even wennen en niet echt bijzonder in het park. We merken dat Costa Rica voor ons niet een heel leuk land is. Het landschap en natuur zijn niet bijzonder, het is relatief duur en er zijn veel Amerikanen op vakantie wat het nog duurder maakt. In het begin van het park moeten we even ontsnappen aan de drukte van de entree, maar al snel lopen we bijna echt in de wildernis. Eventjes maar. We zien een luiaard hoog in de boom, bezig met luieren waar ze goed in zijn. We zien grote knaagdieren lopen in het bos. Er zijn allerlei aapjes te vinden en op het strand van het park worden we verrast door wat neusbeertjes die even aan onze tassen snuffelen. We zien leuke pelikanen die in het water zwemmen en allerlei krabjes die op de rotsen wandelen. Het strand is leuk, redelijk wit strand en het water is prima dus genoeg reden om even ons handdoekje neer te leggen. Manuel Antonio is leuk, maar jammer van alle toeristen. Wij gaan snel weer op weg naar onze volgende bestemming het nationale park van Corcovado, alwaar wij de echte kustjungle vibe hopen op te snuiven.
 
Puerto Jiminez
 
Om in Corcovado te komen hebben wij besloten deze aan te vliegen via Puerto Jiminez. Een leuk plaatsje aan de zuidkust. We hebben eerder al hinder gehad met het openbaar vervoer in Costa rica en deze keer is dat niet anders. We worden halverwege ergens de bus uitgezet en mogen 4 uur wachten op vervolgtransport bij een benzinepomp. Heerlijk in de hete zon, gelukkig heeft de benzinepomp genoeg versnaperingen om ons een beetje fris te houden. Puerto Jiminez is een leuk dorpje, het heeft nog enige charme weten te behouden en is nog niet overgeleverd aan de hoge hoeveelheid toeristen. Wij vinden onderdak bij een Italiaan en tijdens het verkennen van Puerto Jiminez zien we de welbekende rood, geel en blauw gekleurde papegaaien. We spotten nog wat andere beesten en vol goede moed gaan we dan ook het Nationaal Park Corcovado in. Samen met een gids kruipen we met 40 man een open truck in. We moeten ons in de bak proberen te passen en gelukkig hebben wij in Nederland voldoende ervaring met het voordringen en wij hebben dan ook een relatief lekker plekje om te zitten.
 
In het park lopen we eerst langs het strand alvorens we de jungle ingaan. We volgen een rivier de jungle in en we klauteren op blote voeten door de rivier. Het is leuk om door de jungle te lopen, maar helaas spotten we weinig bijzondere dieren. De gids heeft wel een vogeltelescoop en ieder klein kolibrietje die we zien kunnen we door het kijkglas vergroot in actie zien. De gids vertelt weer allerlei verhalen van alle beesten die hij hier gezien heeft, maar daar hebben wij natuurlijk niet veel aan. Wij zien een aapje hoog in de boom, veel vogels en wat kikervisjes in het water. Het is een kleine teleurstelling dat we niet meer gezien hebben maar de wandeling was een leuke door het nationale park van Corcovado.
 
Wij besluiten dan ook maar Costa Rica achter ons te laten en even een zijstap naar Panama te maken alvorens wij weer terugkomen om naar Ecuador te vliegen. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat Costa Rica een vakantieland is en niet zo zeer een reisland, daarmee is het in vergelijking met zijn buurlanden te duur en voor ons niet aansprekend genoeg. Wij hebben zin om naar Panama te gaan, alwaar we hopen de grote schepen te zien die de oversteek maken door het Panama kanaal van de Carabien naar de Pacific.