India 2e bezoek
16 nov 2010 tm 25 nov 2010
Met de lookalike van Rob Kamphues zoeken we de grens op met India. We zijn bij dezelfde grensovergang als op de heenweg, dus wij kunnen Rob en zijn gevolg wijzen waar ze heen moeten. Als we de de bus van Sunauli naar Gorakhpur moeten nemen laten we de bus eventjes wachten omdat we weten dat Rob ook de bus moet hebben en hij laat nog eventjes op zich wachten. Uiteindelijk aangekomen in Gorakhpur zoeken we een eettent die er het schoonst uitziet en we stampen wat rijst naar binnen met kip, in de hoop dat we er niet ziek van worden. Na de maaltijd hopen we de trein te nemen naar Delhi. We hebben een trein die rond elf uur zal vertrekken en vervolgens na een nachtje rijden in Delhi zal aankomen. Maar het treinverkeer in India is nog onvoorspelbaarder dan in Nederland en al snel horen we een bericht over de speakers dat ons doet vermoeden dat het nog een lang nachtje wordt.
“The inconvenience caused is deeply regretted”
Dat horen we iedere vijf minuten en deze goedbedoelde boodschap houdt ons op de been voor de komende 6 uur dat we moeten wachten op het treinstation. Gelukkig hebben we een redelijk schoon plekje gevonden en daar hebben wij een tijdelijke nederzetting. We zien de vertraging ieder kwartier verspringen van een uur tot een kwartier tot 3 uur. Afgeleid door Indiërs die even naar ons komen staren of fotos nemen vermaken we ons. Ook worden we door een groepje tieners vermaakt met een hele uitleg wie de Undertaker is. Een figuur uit het hier populaire showworstelen. Een beveiliger beëindigt hun poging om met ons te communiceren door ze naar buiten te wijzen. Allemaal heel grappig en voor de Indiërs zijn wij ook weer een leuke afleiding geweest. Wij zijn opgelucht als we de trein zien aankomen zodat onze wachtsessie beëindigd word.
De trein in India is altijd maar weer afwachten. Je boekt een 2e klas kaartje en je weet nooit welke tweede klasse dat is. De een is de ander niet. We hebben 1 keer goed geslapen in de trein en we zijn weer zeer benieuwd waar we nu weer terecht komen. Met het kaartje in de hand lopen we de trein af naar de juiste wagon en coupe. We hebben deze keer stoelen in een rijtje van 3 en daar moeten wij ons de komende 14 uur mee gaan vermaken. Als we het kind op de andere stoel in ons rijtje weg hebben gepest naar haar ouders lukt dat aardig. In Delhi moe aangekomen gaan we weer naar het hotel dat we kennen van deel 1 van India en we krijgen weer een mooie luxe kamer toegewezen.
Delhi
Aangezien we in Delhi de toeristisch dingetjes al gedaan hebben kunnen we deze keer rustig aan doen. We relaxen op onze kamer. We bezoeken Rajesh en de steeds in slaap vallende, snurkende, moeder aan de overkant en we gaan eten bij een moslimfamilie. We benoemen dit specifiek een moslimfamilie en niet gewoon een familie, omdat we in een leuke tijd voor de moslims een bezoek mogen brengen, het offerfeest. De vader van het gezin, Hafeesh, verkoopt sjaals aan Paul, de vader van Monique, die ze weer doorverkoopt aan mensen die de stichting Zanskar willen ondersteunen. We worden hartelijk ontvangen en we krijgen het ene geit gerecht na de andere voorgeschoteld. Het ene gerecht is te doen en het ander is uitdagend te noemen. Ingefluisterd door Paul, krijgen we echt Kashmir eten op ons bord. In darmvet gaargestoofde ingewanden van een geit. Paul omschrijft dit als een delicatesse, wat ons weer leert dat een delicatesse niet altijd lekker hoeft te zijn, bijzonder is het wel. We kletsen gezellig wat met het gezin dat verder bestaat uit, vrouw (reizende journalist), dochter (werkend bij een architectenbureau) en zoon (studerend). Na een leuke avond gaan we weer terug naar ons hotel en maken ons op voor onze volgende trip door India.
Fatehpur Sikri
De door ons gekregen privéchauffeur gaat met ons mee wat sightseeing doen. We zullen rijden naar fatehpur Sikri, een verlaten stad dat alle schijn heeft van een spookstad. Daar aangekomen hebben we mazzel het is Unesco Heritage Site week, en we hoeven geen entree te betalen. De stad is verder alles behalve verlaten, er lopen veel toeristen rond en het beeld van een verlaten spookstad krijgen wij er niet van. We lopen er rond en het is een mooi complex met moskeeën, tombes en andere vertrekken gebouwd in rode zandsteen.
.jpg)
We zien allemaal kindloze vrouwen een touwtje hangen aan de muur van de tombe, om hun status te veranderen naar moeder. Onze chauffeur rijdt ons door naar Agra alwaar we het wereldwonder de Taj Mahal gaan aanschouwen.
Agra
Vandaag is de dag dat we een voorbeeld gaan zien van een grote uiting van liefde, uitgebeeld in een tombe van marmer: De Taj Mahal. In tegenstelling tot wat alle taxichauffeurs in Agra ons aanbieden, gaan wij lekker lopend naar de Taj Mahal. We zien de Taj Mahal alleen op het kaartje staan en op de route die we lopen kunnen we nog niet een blik werpen op het wereldwonder. Dit doet ons steeds meer kriebels in de buik produceren. We nemen een kaartje over van een andere tourist voor de helft van de prijs en we lopen het pad op dat ons naar de Taj moet gaan brengen. Als we door de het eerste poortje lopen zien we hem liggen. Nog op honderd meter, maar we zien de Taj Mahal in al zijn glorie liggen in het zonnetje aan de waterkant. Het is een mooi gezicht, we worden beloond met de Taj Mahal en zijn uitstraling. Thuis al, stond de Taj Mahal op het lijstje en met een glimlach op onze mond kunnen we hem doorstrepen. We lopen in een onoverzichtelijke rij om de Taj Mahal om naar binnen te mogen en we gapen het marmeren kolos aan. Ondertussen proberen we ons niet te gedragen als filmsterren, maar veelvuldig worden we gevraagd om op de foto te gaan. Onder het motto, zij een foto wij een foto, laten we de starende Indiërs hun gang gaan. De meeste vragen gelukkig eerst vriendelijk. Vaak doet het vermoeden dat deze mensen uit de provincie komend naar de Taj Mahal gaan en daar hun eerste kennismaking hebben met Blond Schoon. Wij gunnen ze onze moment of fame. We bezoeken verder nog wat andere gebouwtjes bij de Taj Mahal en lopen dan naar het volgende indrukwekkende bouwwerk, het Agra fort. We snuiven hier nog wat historie op, maar al snel merken we dat we aan het dringen zijn om een goed plekje te hebben op het uitkijkpunt naar de Taj Mahal.
Jaipur
Een paar uurtjes treinen en we komen aan in Jaipur. Jaipur wordt de roze stad genoemd. Wij zijn geen fan van de toppers in concert, maar een kans om een stad in het roze te zien, laten we natuurlijk niet lopen. Bij aankomst worden we vriendelijk verwelkomt met een Hello Koes, en we kunnen een leuk kamertje ons eigen maken. In Jaipur maken we een wandeling langs meerdere plekken. In de oude stad, waar we geen roze zullen aantreffen, bezoeken we het Jantar Mantar museum alwaar we allerlei betonnen knutsels zien, die een bepaalde vorm van de tijd aangeven. We zien zonnewijzers, kalenders, horoscopen en weersvoorspellers. Hier is een handige harrie aan het werk geweest. Het volgende bezoek is aan het Hawa Mahal, een schitterend kasteeltje, neergezet door een puber, met allerlei leuke sprookjesachtige architectuur. Hier rondlopen is als op een set van Assepoester aanwezig zijn, voordat de klok geslagen heeft. Na deze trekpleisters, en nog steeds geen spatje roze verf te hebben gezien (behalve op de hoefjes van de paarden), gaan we met een dansende tuktukchauffeur kijken naar een klein kasteeltje in het water, vervolgens zet hij ons nog even af bij een olifantenstalling en vervolgens gaan we, voor zijn bonus, wat bedrukte stoffen bekijken en vriendelijk vijf minuten zeggen, not interested.
Dag twee in Jaipur gaan we met een tuktukker mee die naar lang onderhandelen toch besluit om het door ons geboden bedrag te accepteren en ons naar een Fort een paar kilometer buiten Jaipur te brengen.
Het Amber Fort. Dit is het mooiste fort dat we tot nu toe hebben gezien. Het is fantastisch, hier in de regen welteverstaan, doorheen te wandelen. Het geeft de echte sfeer weer van een kasteel, compleet met vluchttunnels, damesvertrekken en ouderwetse toiletten, waar we doorheen struinen. Het leuke is, dat we bijna overal mogen lopen en gaan. Vervolgens snel weer terug naar tuktukker om het spel te spelen, gaan we naar een sjalenfabriek of niet. De tuktukker krijgt wat centjes als hij daar toeristen aflevert en in dit geval zijn wij die touristen. Aangezien wij gisteren coulant zijn geweest tegenover onze dansende tuktukker, doen we dit deze keer niet. Na een beetje heen en weer gediscussieer worden we toch direct naar het hotel gebracht. De Tuktukker is een beetje in zijn tuktukker eer aangetast en wil onze fooi niet aannemen. Een bijzondere kerel.
Het Amber Fort. Dit is het mooiste fort dat we tot nu toe hebben gezien. Het is fantastisch, hier in de regen welteverstaan, doorheen te wandelen. Het geeft de echte sfeer weer van een kasteel, compleet met vluchttunnels, damesvertrekken en ouderwetse toiletten, waar we doorheen struinen. Het leuke is, dat we bijna overal mogen lopen en gaan. Vervolgens snel weer terug naar tuktukker om het spel te spelen, gaan we naar een sjalenfabriek of niet. De tuktukker krijgt wat centjes als hij daar toeristen aflevert en in dit geval zijn wij die touristen. Aangezien wij gisteren coulant zijn geweest tegenover onze dansende tuktukker, doen we dit deze keer niet. Na een beetje heen en weer gediscussieer worden we toch direct naar het hotel gebracht. De Tuktukker is een beetje in zijn tuktukker eer aangetast en wil onze fooi niet aannemen. Een bijzondere kerel. De trein die we pakken van Jaipur terug naar Delhi, om onze oversteek te maken van Continent, zal ons nog lang blijven heugen. Waar we inmiddels aardig wat kilometers in de treinen van India hebben afgelegd hebben we het beste voor laatst bewaard. We worden verwend met een goede ruime stoel, waar we onze batterijen kunnen opladen en waar we ieder uur worden verwend met een lunch, brunch, ontbijt en diner. Het is een leuke rit, waarbij ons niets tekort komt. Aangekomen in Delhi brengt een taxi ons naar het vliegveld en we zijn klaar om te beginnen met onze oversteek. We gaan bijna twee dagen vliegen, wat gelukkig wordt ingekort, doordat we 10 uur terug in de tijd vliegen. Delhi-Bangkok-Hong Kong-Los Angeles-Mexico. Wij hebben er zin an!