Bolivia
23 apr 2011 tm 04 mei 2011
Copacobana
De dag begint aan het Titicacameer en zal er ook eindigen. We rijden met de bus om het grote meer heen en via de grens, een pondje en wat bergjes komen we aan in Bolivia, aan het Titicacameer. En het is er druk, zeer druk. De Paasdagen hebben een rare aantrekkingskracht op het heilige meer van Titicaca. Het kost ons redelijk wat moeite om een slaapplaats te vinden. Alles zit vol en zelfs het hele strand is omgedoopt tot een camping. Iets te koud voor ons. Dan betalen we maar iets meer en we nemen onze betrekking in een hotel met uitzicht op het meer. Copacobana is een klein stadje en er is niet veel te beleven. Omdat het nu Pasen is is het hier zeer druk met mensen die hier zullen zijn bij het Heilige meer, waar de zon geboren is. Ook hier zijn er weer processies en mensen lopen hier vergezeld door fanfare, jezus en kaarsjes naar de katholieke kerk. Alles is een poging tot feestelijke viering, maar op ons komt het net als in Arequipa niet zo over.
De volgende dag in Copacobana nemen we een boot naar Isla del Sol, het eiland waar de zon zijn oorsprong heeft volgens Inca overleveringen. De maan komt van een ander eilandje ernaast en is natuurlijk ietjes kleiner. We zitten in een redelijk gevulde boot en moeten een uurtje of wat varen. 
Het is een leuk eilandje. Bergachtig, bossig en we hebben er mooi weer bij. Wij worden afgezet door de boot bij Punta Norte en lopen vervolgens naar het zuiden van het eiland waar we weer opgepikt gaan worden. Het is een leuke wandeling van 8 kilometer en we genieten van het eiland. We lopen door kleine dorpjes en de lokale bevolking viert het pasen met een voetbaltournooi en barbeques. We raken een keer van het pas door het gebrek aan wegwijsbordjes in combinatie met verkeerde keuze bij kruispunten, maar de wandeling is een leuke. We redden het makkelijk om de boot te halen en na een klein verplicht bezoekje aan een floating eilandje zijn we weer terug in de Copacobana. Wij nemen een bus naar La Paz, waar we onszelf even weer in een grote stad gaan vermaken.
Het is een leuk eilandje. Bergachtig, bossig en we hebben er mooi weer bij. Wij worden afgezet door de boot bij Punta Norte en lopen vervolgens naar het zuiden van het eiland waar we weer opgepikt gaan worden. Het is een leuke wandeling van 8 kilometer en we genieten van het eiland. We lopen door kleine dorpjes en de lokale bevolking viert het pasen met een voetbaltournooi en barbeques. We raken een keer van het pas door het gebrek aan wegwijsbordjes in combinatie met verkeerde keuze bij kruispunten, maar de wandeling is een leuke. We redden het makkelijk om de boot te halen en na een klein verplicht bezoekje aan een floating eilandje zijn we weer terug in de Copacobana. Wij nemen een bus naar La Paz, waar we onszelf even weer in een grote stad gaan vermaken.La Paz
La Paz is alleen leuk bij binnenkomst. We rijden met de bus door de bergen en als we langs een hoge bergwand naar beneden afzakken zien we La Paz liggen. Een grote stad die zich aan ons voorstelt en zich helemaal aan ons laat zien. Het plaatje is mooi en indrukwekkend. Als we beneden aankomen in de stad zelf verdwijnt dit plaatje en veranderd La Paz is een middelmatig ietswat saaie stad. In La Paz zijn ook de Israeliers erg actief met souvenirs kopen en als we langs het postkantoor lopen is ook de hele zaak volgebouwd met paketten met als bestemming Israel. Wij vinden het niet heel erg leuk in La Paz en na de nodige warme kledij te we hebben gekocht gaan wij weer naar het volgende plekje, waar we vertier hopen te vinden.
Sucre
In tegenstelling tot La Paz vinden we het wel gezellig in Sucre. Het is een leuk plaatsje en er zijn leuke kroegjes en barretjes. We vinden hier wat Nederlandse lekkernijen en we smikkelen aan een Bosche Bol en we versieren onze lunch door een broodje kroket met mosterd in te smeren. In Sucre zijn een aantal Nederlanders blijven plakken en de sporen zijn hiervan te vinden in een aantal kroegen. Het is een gezellig boel in Sucre. In Sucre bezoeken we ook het Parque Cretacico, waar we de Dinosauriers kunnen gaan bewonderen. Vroeger, en dan praten we over een aantal jaartjes terug, toen jij en ik nog geen sofinummer hadden, toen liepen er Dino’s over een vlakte. Deze voetafdrukken zijn door de geologische aardverschuivingen van het Andesgebergte omhoog gedrukt in een Horizontale positie en door zandafgravingen zijn deze aan het licht gekomen. Nu in de tijd van nu hebben ze er een hek omheen gezet en er een Dino parkje van gemaakt. Hoewel de voetstappen nu nog redelijk zichtbaar zijn, zal dit in de komende 5 jaar helemaal verdwijnen doordat de muur door de regen en wind half afbrokkelt. Leuk om te zien en een kleine voorstelling te maken van hoe groot die beesten geweest moeten zijn. In Sucre is ook een hele leuke fontein, die met Las Vegas allure zijn ding doet. Wij hadden graag hiervan foto’s en een film van gemaakt, maar de allure van de fontein heeft zich niet aan ons vertoont. Twee keer een poging gedaan en twee keer is er niemand komen opdagen om op de startknop de drukken van het waterballet. Wij hebben genoten in Sucre en dat kwam goed van pas voor de volgende bestemming Uyuni, waar het lekker hoog en dus koud is.
Uyuni
Uyuni is een koude stad. Het is er guur en het waait en de uitstraling is beneden het waterpeil. Maar het beloofd veel te worden vanaf hier. Mensen komen hier voor de zoutvlaktes. Zoutmeren die drooggevallen zijn en een dikke bodem van zout hebben achtergelaten. In Uyuni mogen we 1 nachtje slapen voordat onze tour begint en het doet ons een beetje denken aan de nachten in Tibet. We hebben een kamertje met alleen een bed, zonder verwarming en een warme douche is maar een paar uur beschikbaar. We regelen treinkaartjes voor als we terugkomen en we maken ons op voor de driedaagse zoutvlakte tour.
We zitten met 6 personen in een jeep. Drie Fransen, een Japanner en wij. Een leuke groep waarbij het soms ietwat lastig communiceert, maar ook wel grappig. De dag begint pas om tien uur en we rijden allereerst naar een treinkerkhof. Voorheen heel actief om de mineralen te transporteren maar nu dood en de treinen vinden hun laatste roestplaats aan de rand van Uyuni. Grappig maar niet bijzonder. Op naar het volgende. We komen aan bij de industrie die de zoutvlaktes mogelijk maakt. De zoutindustrie. Ze scheppen het in kleine hoopjes zodat het kan drogen en daarna scheppen ze het in een truck. Hier rijden we op de zoutvlaktes. Het is inderdaad heel erg zout en wit en bijzonder om er te zijn. We kunnen helaas niet over de zoutvlaktes scheuren aangezien er teveel regen op ligt, maar we mogen wel een poging doen om funny pictures te maken. Doordat alles wit is, is het lastig om diepte te onderscheiden en kan je leuke fotootjes maken. Bij het rare zouthotel dat ze op de zoutvlakte hebben gebouwd, verzamelen alle jeeps met touristen om de funny pictures te maken. Wij geven het een kans en gebruiken het uurtje volop om leuke plaatjes te schieten. Na een leuke lunch gaan we op weg naar onze eerste slaapplek van vanavond. We rijden door een prachtig landschap die meerdere gezichten heeft. Veelal is het een plaatje en door het raam kijken verveelt dan ook niet. Er word een avondmaal voor ons bereid in ons hotelletje waar we een kamer delen met de Japanner. Wij zoeken ons bedje vroeg want het is er koud en morgen vervolgen we onze trip vroeg.
De volgende dag is het zoals vaker in afgelegen gebieden eventjes weer behelpen met de wc en de douche. Het is bar, koud en barbaars, maar we zijn wel wat gewend inmiddels. We zullen vandaag weer een tocht gaan maken die ons langs allerlei bijzondere natuurverschijnselen moet gaan brengen hier in de grensregio met Chili. We rijden langs leuke rotsblokken die door de vulkaan zijn uitgespuugd en door wind en regen bijzondere vormen hebben aangenomen. We gaan langs de adelaar, een rots die zo heet omdat hij daar op lijkt. We stappen uit bij een bevroren meer, wat leuk is omdat het eeuwen geleden moet zijn dat wij bevroren water hebben gezien op een meer, helaas hadden we geen schaatsen meegenomen. We stoppen bij een boom van rotsen, die ook weer gevormd door de wind en regen en die lijkt op een boompje. Het hoogtepunt van deze dag is dat we bij een rood gekleurd meer heel veel flamingo’s stoppen en ons daar een uurtje mogen vermaken. Hele leuke beesten die met duizenden tegelijk de Laguna Colorado bewonen en dit hun huis noemen..jpg)
We vermaken ons opperbest hier totdat we door onze chauffie geroepen worden om naar onze tweede overnachtingslokatie te gaan. We slapen deze keer in een dorpje dat bestaat uit alleen parkeerruimte voor de jeeps en kamers waar ze harde matrassen op spiraalbodems hebben neergelegd. We slapen deze keer met zijn zessen in een kamer en het beloofd een koude nacht te worden. We krijgen het meest gore eten ooit dat we op onze reis zijn tegengekomen. Koude pasta met een saus van een beetje tomtaat en een beetje ui. Afgezien van de Japanner heeft niemand zijn bord leeg kunnen krijgen. We drinken een biertje en maken het gezellig want de nacht is kort en koud. Met ons Nep Face slaapzak beperken iets de kouschade en gelukkig komen we de nacht redelijk door, met een mintemparatuur en een kamer zonder isolatie.
We vermaken ons opperbest hier totdat we door onze chauffie geroepen worden om naar onze tweede overnachtingslokatie te gaan. We slapen deze keer in een dorpje dat bestaat uit alleen parkeerruimte voor de jeeps en kamers waar ze harde matrassen op spiraalbodems hebben neergelegd. We slapen deze keer met zijn zessen in een kamer en het beloofd een koude nacht te worden. We krijgen het meest gore eten ooit dat we op onze reis zijn tegengekomen. Koude pasta met een saus van een beetje tomtaat en een beetje ui. Afgezien van de Japanner heeft niemand zijn bord leeg kunnen krijgen. We drinken een biertje en maken het gezellig want de nacht is kort en koud. Met ons Nep Face slaapzak beperken iets de kouschade en gelukkig komen we de nacht redelijk door, met een mintemparatuur en een kamer zonder isolatie. De volgende dag gaan we vroeg en in het donker op pad om naar de geisers te gaan. Grote waterkokers die ze onder de grond gestopt lijken te hebben en die met een overweldigende kracht de stoom naar buiten blazen. We hebben het deze vroege ochtend errug koud en gelukkig heeft deze trip daar een oplossing voor. Om de tenen en ledematen te ontdooien gaan we een warm thermaal bad in. Samen met de andere toeristen zitten wij om 6 uur ‘s ochtends bij zonsopkomst in onze badkleding lekker warm te worden van het natuurlijke warme water. Nadat onze tenen zijn ontdooid en lekker warm geworden moeten we ons snel afdrogen voordat we teveel afkoelen. Buiten vriest het nog steeds en de zwembroeken die te drogen hangen als wij ontbijten zijn hard bevroren geworden. Nadat we lekker warm terug in de auto zitten, rijden we nog even langs het landschap van Dali en de inspiratieomgeving dat deze is geweest voor deze meneer. Het is een redelijk kaal bergachtig landschap met mooie kleuren, een vulkaan en rotsen die deze vulkaan heeft uitgekotst en die mooi op een rijtje zijn terechtgekomen. We spotten nog een vosje en als we de Fransen en Japanner bij de grens met Chili hebben uitgezet gaan wij met onze chauf terug naar Uyuni en stoppen we hier en daar nog even om wat foto’s te maken. Het was een superleuke trip en drie dagen waarbij we afwisselende en beeldschone landschappen hebben gezien, van zoutmeren tot woestijn tot tropisch lijkende flamingo’s in een rood meer.
Wij hebben Bolivia gezien en kunnen niet wachten om Argentinie in te stappen. We zijn redelijk klaar met de Indigenous people die het straatbeeld vullen en zijn toe aan een andere achtergrond voor netvlies. Dat hopen we in Argentinie te gaan vinden en natuurlijk de meest ultieme traktatie voor onze reuk en smaakpapillen, de steak in combinatie met Argentijnse wijn!