Nicaragua
8 feb 2011 tm 17 feb 2011
Nicaragua
Vanuit de hoofdstad van Honduras vertrekken we vroeg om een bus te pakken naar de grens met Nicaragua. Met Pim en Mascha uit Utrecht waggelen we de grenspost over om vervolgens een bus te nemen Nicaragua in. Zodra we nicaragua binnen stappen voelen we eigenlijk direct de verademing van in een ander land te zijn. Hoewel de landen toch wel vaak ergens op elkaar lijken proef je altijd direct een ander sfeertje van het nieuwe land. We gaan naar Esteli alwaar wij sigaren gaan roken. Wij al bijna een jaar niet meer professioneel rokend, hebben veel zin in dit bladerengerolspektakel.
Esteli
In de sigarenfabriek Tabacalera Santiago krijgen we een rondleiding die ons brengt langs het eerste blad van de plant naar het gerolde blad zoals deze in de sigaar terecht komt. We lopen langs de werknemers die hun werk ongestoord door onze cameras blijven uitvoeren.
We nemen de penetrante geur in ons op van de drogende bladeren en we nemen de heerlijke geur van de klaargerolde sigaar in ons op als we er een lucifer bij houden. We mogen even testroken en we mogen wat sigaartjes kopen om een andere keer op te roken. Het was een leuke leerzame trip wat resulteerde in meerdere gezellige rooksessies. Beelden zijn door Pim handig achterelkaar gezet en daarbij is een leuk muziekje eronder niet vergeten. Het filmpje is te bekijken door op de volgende link te klikken:
Nadat we in Esteli kennis hebben gemaakt met het nationale bier Tona en deze meerdere keren hebben goedgekeurd gaan we gevieren op weg naar Leon.
Leon
In Leon is het even zoeken naar een leuke plek om te slapen maar naar 2 rondjes door het centrum lopen van Leon slagen we er uiteindelijk in. Achteraf zijn we blij dat de populaire plekken vol zaten, want we komen terecht bij een Palestijns gezinnetje die hun nederzetting in Leon hebben gevonden. Het is een pareltje tussen de hostels die wel in de boeken staan, lekker rustig en goede kamers. Leon is een schitterende stad. Later bekend geworden via Wie is de Mol, maar de schoonheid was daarvoor al bij ons bekend. Leon heeft leuke pleinen, mooie straten en huizen die ogenschijnlijk een vierkant betonblok lijken, maar als we soms eventjes door de deur mogen kijken komen er schitterende binnenplaatsen tevoorschijn.
Leon is een uitstekende stad om te voet te verkennen. We bezoeken een kerk die wij van binnen en van buiten op het dak mogen bewonderen. Leon heeft heerlijk ijs en we eten een heerlijk biefstukje in een restaurant waar we voor de folder hiervan even op de foto worden gezet. Ook bezoeken we weer eens een bioscoop waar we een echte Hollywood film gaan kijken in een westers ogende bioscoop. We bezoeken verderop gelegen de kust waar we aan der lijfe ondervinden dat de zee woest kan zijn en we worden bij iedere golf omver gekukeld of ontdaan van het badgoed. Heerlijk om in te spelen.
Zoals door heel centraal Amerika zijn er ook in Nicaragua vulkanen te vinden. Zo ook vlakbij Leon. Wij gaan er naar eentje toe waar we vanaf gaan sjoezen op een houten plank. Het is een lange tocht naar de vulkaan waar we heen gaan maar wel een leuke. We rijden langs locals die druk aan het werk zijn en we genieten van het vulkaanlandschap. Bij de vulkaan aangekomen moeten we nog een aardig stukje lopen voordat we boven zijn. Met een harde wind naar boven lopend en met een schitterend uitzicht staan we bovenaan met onze plank. We nemen nog even een kijkje in de smeulende krater van de vulkaan alvorens we de tocht naar beneden wagen. Deze zal aanzienlijk rapper gaan dan naar boven. De wand van de vulkaan zit vol met kleine vulkaansteentjes dus maakt het ideaal om daar beneden te gaan met onze plank. Onder begeleiding van onze gids de rode Australier gaan we naar beneden op onze plank met daaronder een plastic laagje om het ritje wat meer snelheid te geven. Monique heeft een langzame moeilijke start en loopt steeds vol met steentjes, Koos daarentegen heeft een vliegende start en kan moeilijk omgaan met de snelheid en is na een tijdje verwijderd van zijn board. Die ligt 80 meter verder. Beneden aangekomen worden de ervaringen uitgewisseld en worden steentjes uit de schoenen geklopt. We maken ons op voor de tweede keer, deze keer zonder board gaan we al rennend naar beneden. Later bekend geworden door WIDM maar door ons beter uitgevoerd. Als echte maanmannetjes rennen we de berg af. Doordat je 20 centimer weg zakt in de steentjes heb je lekker grip en kan je lekker naar beneden jumpen. Een grappig en heerlijk gevoel. Na de tweede keer naar beneden houden we het voor gezien, we eten wat tortillas met doritos en we rijden weer terug naar Leon.
Granada
Granada is een even grappige stad als Leon, ook hier zien we weer leuke koloniale huizen en mooie binnenplaatsen, maar hier zijn toch aardig wat gepensioneerde Amerikanen wat het minder aantrekkelijk maakt. We zien dat sommige straten lelijk zijn gemoderniseerd en dat de prijzen lokaal aan inflatie onderhevig zijn. We zijn eigenlijk snel op Granada uitgekeken aangezien deze stad niet kan tippen aan het door ons eerder bezochte Leon. We spreken met Pim en Marscha af dat we gaan surfen en over de golven gaan glijden in San Juan del Sur.
San Juan Del Sur
Dit plaatsje staat bekend om zijn surfstranden en daarvoor zijn we hier gekomen. Heel vreemd gebeurt dit niet op het strand San Juan Del Sur zelf, maar een klein half uurtje rijden verderop. We gaan met een pijpenkrullende leraar mee die maar liefst een uur en tien minuten nodig heeft om ons de basics uit te leggen. Als bijna iedereen verveelt in het zand aan het tekenen is op het strand krijgen we het teken dat we te water mogen met onze plank. Het gaat bovenverwachting goed! De eerste golf word door Monique wonderbaarlijk overmeesterd en ze glijd rechtstreeks in de klanken van een compliment van pijpkrulletje. Monique is de beste van de klas en die titel wordt niet meer weggegeven. Koos is een van de laatste in de groep die zich staande houdt op het bord, maar dat mag de lol van het surfen niet drukken. Mascha doet het in het groepje ook bovengemiddeld en Pim maakt opnames. We nemen afscheid in San Juan del surf van onze Tona vrienden en wij gaan nog een keer weer op de borden staan. Het is een gezellige boel in San Juan del Surf. We worden ‘s avonds ook nog even entertained door een dikke Amerikaan in alleen een korte broek die respect schreeuwt van zijn vrouw op straat, wat de boel nog gezelliger maakt op ons balkonnetje. Wij verlaten deze gezellige boel en wij gaan, alweer met twee Nederlanders, deze keer Brabo’s, op weg naar Costa Rica.